Autobiografie van mijn moeder
×
Autobiografie van mijn moeder
Besprekingen
Met zo'n moeder hoef je niets te verzinnen
Catherine is in 1947 geboren als ongewenst kind na een verkrachting, nauwelijks naar school geweest, ballerina en danslerares ondanks haar manke been. Ze zwemt in het geld van haar tweede echtgenoot, is verslaafd aan medicijnen en alcohol, destructief, beeldschoon en moeder van twee dochters van wie ze zielsveel houdt. Ze is mateloos in alles. Met zo'n moeder hoef je niets te verzinnen, je hoeft het alleen nog maar op te schrijven. Dat heeft Violaine Huisman gedaan. Haar debuutroman Autobiografie van mijn moeder is nu in trefzeker Nederlands vertaald door de beginnende literair vertaalster Sanne van der Meij.
Door de opzet van het boek en Huismans beeldende schrijfstijl stijgt het uit boven de gemiddelde, vaak pathetische familieverhalen over bijzondere moeders. Ze begint met een deel dat is geschreven vanuit het perspectief van haar en haar zus Elsa. Ze wonen met z'n drieën in een chique buurt in Parijs, leven van het geld van hun vader en houden hun moeder op de been. Als het nodig is, bellen ze de hulpdiensten. Het is volstrekte chaos. De schrijfster ordent haar verhaal niet in hoofdstukken, alinea's zijn er nauwelijks. Als lezer krijg je het vanzelf benauwd. Daarna komt een deel waarin Huisman het levensverhaal van haar moeder chronologisch opschrijft en duidt. Nu begrijp je de chaos uit het begin, je begrijpt hoe het zover heeft kunnen komen. Ook hier dicht bedrukte pagina's, waarop Huisman soms wat langdradig is door een teveel aan details. Maar dat past wel bij de mateloosheid van haar moeder. Het laatste, kortste deel van het boek over de dood van Catherine is, vergeleken m…Lees verder
Catherine is manisch-depressief en leeft haar leven zoals zij dat wil. Als ze na haar huwelijk met Paul een relatie krijgt met de oudere Antoine, voelt ze zich voor het eerst van haar leven gezien. Ze gaat met hem samenwonen, opent een dansschool en koopt een huis op het platteland. Na de geboorte van haar twee dochters neemt ze zich voor een betere moeder te zijn dan haar eigen, kille moeder was. Volkomen onvoorspelbaar en onberekenbaar, maar vol liefde en met rare invallen voedt ze haar kinderen op, die met een sneltreinvaart volwassen moeten worden. Ze leeft voor haar kinderen, totdat ook hun liefde niet meer toereikend is om te blijven bestaan. De auteur (Parijs, 1979) woont al twintig jaar in New York, organiseert literaire evenementen en is vertaler. Deze roman is haar debuut en een eerbetoon aan haar moeder. Het is opgezet als een biografie en bevat twee delen met Violaine als ik-verteller en een deel dat verteld wordt vanuit Catherine’s perspectief. Ontroerend, af en toe warri…Lees verder