Bundeling van drie eerder apart uitgegeven boeken met regels van Floor, een meisje dat zo haar eigen ideeën over alles en iedereen heeft. Ze verwerkt haar ervaringen in regels, bijvoorbeeld: als je een verjaardagscadeautje koopt voor iemand anders, moet je altijd even uitproberen of het wel echt leuk is; soms mag je best zeggen dat je geen broer hebt als je er wel een hebt; als je ouders zomaar 'ja' zeggen als je iets wilt hebben, moet je dat nooit vertrouwen. Zo zijn in dit boek de 42 regels van Floor opgesteld, die voor jong en oud herkenbaar en humoristisch zijn. Elke regel vormt een apart verhaal, waarin Floor uit de doeken doet hoe zo'n regel tot stand is gekomen. Het verhaal is gesteld in de ik-vorm, het taalgebruik is zeer toegankelijk en soepel. Ook de bladspiegel is overzichtelijk, mede door de ruime marges, een wisselende regellengte, de tekst die rechts niet wordt uigelijnd en een ruime interlinie. De pentekeningen zijn fantasierijk en stralen veel gevoel voor humor uit. Tekst en illustraties sluiten goed op elkaar aan. Op het gele omslag een liggende, vrolijke Floor, temidden van papieren met haar regels. Aan deze verzorgde uitgave kunnen kinderen vanaf ca. 8 jaar veel (voor)leesplezier beleven. Verberg tekst

Floor is helemaal terug. Met haar eigengereide logica plooit de jonge meid de wereld naar haar wensen en stelt ze haar persoonlijke wetboek op. In tweeënveertig regels zet ze haar visie op het leven uiteen: hoe je soms mag liegen over het bestaan van je broer, hoe je vaders niet altijd geloven moet, en dat als jij een prinsesje bent, je moeder je lakei moet zijn. Alle fratsen die je misschien al kent uit 'De regels van Floor', 'Floor gaat door!' en 'Floor gaat ervoor!' brengt Marjon Hoffman hier bijeen. Ongetwijfeld spreekt het idee dat kinderen zelf regels mogen maken, tot ieders kind verbeelding. En het soort regels dat Floor bedenkt, doet dat nog meer. Als je iemand in de maling neemt, mag die iemand jou niet ook in de maling nemen. of Als je broer iets doet wat niet mag, mag je best wraak nemen. Het is het soort regels dat alleen maar kan ontspringen uit een kinderbrein. En dat is meteen ook de sterkte van Hoffmans boek. Wat echter jammerlijk ontbreekt, is enige vorm van verhaallijn. Door de anekdotische opbouw slaagt Hoffman er niet in een spanningslijn te creëren. Je leest een aaneenrijging van Floors belevenissen, zonder diepgang of ontwikkeling. Het geheel heeft iets weg van een scheurkalender. Maar dan eentje die fijn is om lezen en voorzien is van wat eenvoudig naïeve illustraties. 'Helemaal Floor!' is geen boek om in één ruk uit te lezen. Maar nu en dan een regel van Floor doet je wel zin krijgen om ook jouw regels eens uit te werken. Best leuk, de wereld zo naar je hand zetten.

Verberg tekst