In dit boek bedenkt Floor voor elke belevenis een regel waar je geen speld tussen krijgt. Zo luidt 'Regel 8': "Als iemand je iets geeft waar je niet om hebt gevraagd, hoef je er heus niet altijd iets voor terug te geven." Floor krijgt spontaan een stickertje uit het album van haar beste vriendin Margreet. De volgende dag vindt Margreet echter dat ze recht heeft op de lievelingssticker van Floor, en ontstaat er ruzie. Diezelfde dag wil een oudere vriendin van Floors moeder een cadeautje geven aan Floor, maar het meisje wil het niet aannemen. Een andere regel luidt dan weer: "Als je met alle geweld lid wilt worden van een geheime club, moet je eerst goed nadenken wat voor club het zou kunnen zijn..." Zeker als het de zoentjesclub van de stoere Stefano is.

Floor tussen de regels is het vijfde boek van Marjon Hoffman over Floor. Het meisje van een jaar of acht vertelt ons per hoofdstuk een grappig tafereel waaruit zij iets geleerd heeft, een lesje dat je ook telkens aan het begin van het hoofdstuk kan terugvinden. In totaal lezen we 14 regels van Floor. Er wordt geen verhaal verteld met een spanningsboog, en elk hoofdstuk kan dan ook apart gelezen worden. De taferelen zijn herkenbaar en spelen zich af in de nabije omgeving van Floor. Meisjes (en in mindere mate jongens) zullen zich dan ook zeker aangesproken voelen. Het personage van Floor wordt bovendien goed uitgewerkt, en de dingen die ze meemaakt, vloeien ook echt voort uit haar karakter. Ze ontdekt haar wereld volop, en stelt dingen die volwassenen normaal vinden daarbij voortdurend in vraag. Bovendien is ze ook nogal eigenzinnig, waardoor ze zich soms in de nesten werkt maar ook leert uit haar 'fouten' en er de humor van kan inzien. De kleine zwart-wittekeningen van Georgien Overwater sluiten goed aan bij de tekst: ze zijn nl. even spontaan, speels en humoristisch. De regels van Floor zijn overigens gelay-out alsof Floor ze zelf neerschreef.

Dit is niet echt een boek dat blijft hangen, maar het is alleszins wel goed als luchtig tussendoortje. De verdeling in korte hoofdstukken zorgt er bovendien voor dat het des te lekkerder weghapt. Een vlot en toegankelijk boekje. [Marjolein Noé] Verberg tekst

Floor (9, ik-figuur) en haar beste vriendin Margreet zijn vooral bezig met typische meisjesdingen: uiterlijk, jongens, stickers verzamelen, kibbelen. Het mooie badpak dat Floor van Margreets moeder te leen had, brengt ze - onbruikbaar geworden - terug met als enig commentaar: “ik denk dat hij je moeder ook wel weer past”. Net zo onaardig is het stiekem openen van Margreets dagboek, al reageert Margreet precies goed. In veertien handgeschreven regels, voorafgaand aan de hoofdstukken, legt Floor uit waarom ze zo doet. De hoofdstukken zijn als losse verhaaltjes te lezen. De alledaagse gebeurtenissen rijgen zich aaneen in korte zinnen met grappige pentekeningen tussendoor. De pagina's hebben brede witmarges en de tekst springt in. Dit vijfde Floor-boek* heeft een fleurige voorkant in kleur met daarop Floor met potlood tussen haar tanden. Herkenbare, niet diepgravende lectuur voor meisjes vanaf ca. 8 jaar.