Het sprookje van de slapende schone die zich op haar 15de verjaardag aan een spinnewiel prikt, hoorde Jacob Grimm van Marie Hassenpflug in Kassel. De directe informantenkring van de gebroeders Grimm bestond voornamelijk uit jonge meisjes uit de hogere burgerij die veelal afstamden van hugenootse inwijkelingen. Dit had in meerdere opzichten zijn weerslag op de samenstelling van de bundel Sprookjes voor kind en gezin. Niet alleen leunde het sprookjesrepertoire van de dames sterk aan bij de vertellingen van Charles Perrault en Madame d'Aulnoy, ze leverden ook bijna alle populaire sprookjes met een vrouwelijke held. Ook het grimmse sprookje van Doornroosje vertoont een sterke overeenkomst met La belle au bois dormant (1697) van de Franse hofdichter uit de 17de eeuw. De oudste Europese variant van dit sprookje is Sole, Luna e Talia, en we vinden het in de Pentamerone (1634-1636), een bundel barokke sprookjes van de Italiaan Giambattista Basile.

Doornroosjes naam verwijst uitdrukkelijk naar haar in de slaap en door de natuur gekoesterde schoonheid. Zij rijpt in een slaapachtige doodstoestand tot volwassenheid en trouwt met de eerste man die in haar leven opduikt... Het verhaal dat achter dit sprookje schuilgaat, is er echter één van echtelijke ontrouw, van seksueel misbruik bij een slapende schone, die een tweeling baart zonder te ontwaken. Het ligt voor de hand dat Wilhelm Grimm dit sprookje bijna volledig moest herschrijven vooraleer hij het in zijn bundel met kindersprookjes voor de burgerjeugd kon opnemen. De oorspronkelijke inhoud van echtelijke ontrouw en seksueel misbruik werd tot een kuise kus herleid.
Het valt telkens weer op dat de makers van prentenboeken met de onkritische vanzelfsprekendheid van elke niet-ingewijde sprookjesliefhebber en populistische duider, de sterk bewerkte uitgave van de grimmse sprookjes van 1857 als bron hanteren voor hun bewerking. De illustratiestijl van Martina Müller zonder scherpafgelijnde contouren en met een overdaad aan zachte kleuren, die algehele harmonie dan wel spanningen en conflicten suggereren, past enkel bij het sprookje van Doornroosje als prototype van een sprookje dat herwerkt werd voor de burgerjeugd.

[Harlinda Lox] Verberg tekst

Prentenboek met een bewerking van het sprookje Doornroosje van de gebroeders Grimm. Na de geboorte van Doornroosje wordt een groot feest gegeven door hun overgelukkige ouders. Er komen ook veel feeën; een slechte fee spreekt de vloek uit dat het meisje zich zal prikken aan een spinnewiel en zal sterven. Dankzij een goede fee zal Doornroosje honderd jaar slapen en door een prins wakker gekust worden. De bewerking blijft inhoudelijk redelijk dicht bij het origineel. De tekst laat zich redelijk goed voorlezen, al is de taal wat afstandelijk, vereenvoudigd en zit er weinig melodie in de gebruikte taal en zinnen. De paginagrote illustraties (soms over twee pagina’s heen, zonder tekst dan) in pasteltinten op een ruwe ondergrond zodat de structuur zichtbaar is, sluiten naadloos op de tekst aan, maar geven deze niet direct een extra dimensie. De illustratrice bewerkte in deze serie al meer sprookjes. Een aardig prentenboek, maar er bestaan literair en kunstzinnig betere uitgaven. Vanaf ca. 5 jaar. Verberg tekst